De natuur is op haar retour. Mijn laatste duinwandeling had dat onomstotelijk bevestigd. Waar ik vroeger rustig een uur lang door de duinen naar het strand kon lopen was ik nu gestuit op twee klimduinen met trappen en uitkijkplateaus, zes

“Jij laat je ook alles aanleunen, Pa!” Woedend keek Phaeton zijn vader aan. “Beneden op het eiland zeggen ze dat jij mijn vader niet bent, dat dat maar een smoes van Mam is, en dat ze niet zoveel kapsones moet

Met en plof zette Johan de Tesco-zak op de keukentafel. Zo, het avondeten was geregeld. Moest natuurlijk nog wel even klaargemaakt worden, maar dat kon straks. Dinsdag – eerst even op de computer kijken naar de nieuwe weekopdracht van de

Rillend van de kou stonden ze op een kluitje bij het wrak van hun ruimteschip. De landing was op het nippertje goed afgelopen – alleen hun ruimtevaartuig had het niet overleefd. Ze hadden deze planeet op goed geluk gekozen: ze

“Tel je zegeningen”, was hem zijn hele leven voorgehouden. En hij had er genoeg te tellen. Een klein maar arbeidsloos inkomen, een eveneens klein, maar vrijstaand huisje met uitzicht naar alle kanten, geen klachten om de zorg mee lastig te

Acht uur. Mijn wekker blèrt Meatloaf’s “Paradise by the dashboard light” en ik schrik wakker. Zoëven liep ik nog zalig te dwalen over de hei, mijn al een poos geleden gestorven hondje volgde me op de voet. Tsja, dromen zijn

Pieternel:Hoe nu mijn beste Thomasvaer, gij zoudt een potlood wezen? Vanwaar die transformatie?Thomasvaer:’t Is opdracht van Johanna, beste Pieternel, en ik vervul die dus met gratie.Pieternel:Hoe kan “een potlood zijn” in vredesnaam een opdracht wezen?Een potlood schrijft, zoals papier daar