Een poos geleden heb ik jullie al een beetje verteld wat mij allemaal is overkomen. Want ik heb het niet makkelijk gehad: eerst speelbeestje, dan in de tuin gedumpt en verwaarloosd en tenslotte aan een lange lijn onder het motto

Behoedzaam heeft het jaar een dekenvan mist en stilte uitgespreid.Behoedzaam wordt de wereld voorbereidop tweeënvijftig nieuwe weken. Nog even geen rumoer, geen tekenvan leven breekt de eenzaamheid.Het nieuwe jaar wordt vredig ingeleidom dan als altijd door te breken. Wat is

Mensen denken dat ze het allemaal zo goed weten, maar ik kan je vertellen: ze snappen er niks van. Ik ben zo’n zeven jaar oud, met een beetje mazzel heb ik de helft van m’n bestaan nog te gaan. De

Het was een van de betere dagen van het voorjaar. Een kille wind joeg vanaf de oceaan vlokken natte sneeuw over de vlakte. Voorlopig hoefde er niet gejaagd te worden, maar de oogst aan plantaardig voedsel was schamel. Een deel

Ik was erbij toen zijn vonnis werd voltrokken. Hij werd geëxecuteerd op de plek van zijn misdaad – tussen de puinhopen van wat ooit de mooiste tempel van de wereld was. In zijn wanhopige jacht op eeuwige faam had hij

In gedachten verzonken liep Gawyn door de kloostertuin. Straks wachtte hem weer een dag in het scriptorium, de schrijfzaal waar hij manuscripten kopieerde. Een rustig maar saai bestaan, heel anders dan dat van zijn stiefzusters Maryell en Edan. Als dochters

Bij de grote vijver was het al vrij mistig en naarmate ik het pad omhoog verder volgde werd mijn wereld kleiner. Na een paar honderd meter kon ik de befaamde “Wasserspiele” van het Kasselse Wilhelmshöhepark alleen nog maar horen. Ironisch:

Niets, maar dan ook helemaal niets begreep Joseph ervan.  Hij herinnerde zich nog dat hij in zijn fauteuil in de woonkamer had gezeten. De Georgia Gazette van 5 october 1906 lag opengeslagen op zijn schoot, de kop “Glidden barbed wire